De gemeenteraden van Castricum, Bergen, Uitgeest en Heiloo (de BUCH-gemeenten) besluiten op 19 januari over het voorstel tot samenvoeging van de ambtenarenapparaten per 1 januari 2017. D66-leider Marcel Steeman blikt alvast vooruit.
Het liefst zou Marcel Steeman van BUCH nu al één gemeente maken, maar dat is een stap te vlug. Als geboren Castricummer en als raadslid in een fusiegemeente beseft hij donders goed dat samenwerking pas echt lukt als humor en humeurigheden goed vallen. “Dan maar nu de ambtelijke samenwerking, al schuift die de bestuurlijke eenwording een fiks aantal jaren in de tijd vooruit”.
Castricummers zijn niet zo van de polonaise, waarom eigenlijk moeten we groter denken?
Met drieëndertigduizend inwoners zullen we binnen een paar jaar door de bodem zakken; financieel en – vooral – kwalitatief. De regelgeving wordt steeds ingewikkelder, je kunt niet voor álles een eigen deskundige ambtenaar aanhouden. Je zag sommige gemeenten lang spartelen – Uitgeest bijvoorbeeld – maar op enig moment moet je aanhaken op een rijdende trein. En dan vind ik dat je maar beter zelf machinist kunt zijn.
Begreep ik nu uit de krant goed dat onze raad nog niet volledig overtuigd is?
Ja, een beetje merkwaardig omdat juist Castricum lang het voortouw heeft genomen. En ik moet zeggen dat ik niet goed kan inschatten waar de pleinvrees op stoelt. Het betreft niet meer dan een samenwerking in bedrijfsvoering. Dat zou eigenlijk helemaal geen politieke aangelegenheid moeten zijn. Op 1 januari start al de 3D-samenwerking en het gaat verder met logistiek, ICT en dergelijke. De ambtenaren in alle vier gemeenten staan klaar, te trappelen soms zelfs. Het heeft dan ook geen enkele toegevoegde waarde om nog eens een halfjaar te gaan navelstaren.
Wat als de koudwatervrees de 19e de vergadering gaat overheersen?
Dan zullen de twee of drie locomotieven even niet full speed gaan, denk ik. Maar zij zouden geen halt moeten houden. We kunnen onze burgers niet met een verlamd apparaat van dienst zijn.
Er is geen weg terug?
Als heel BUCH ontploft, zijn we 30 jaar terug. Met het boek ‘Tussen Kaasstad en Staalstad’ heeft Ernst Mooij onze eigen identiteit op de kaart gezet. Daarvóór wisten we niet of we een dorp bij Alkmaar waren, of één onder de rook van Beverwijk. Door de profilering als groene, ruime, rustige gemeente met enige toeristische aantrekkingskracht, zijn we herkenbaar en zelfbewust geworden in relatie tot onze grote buren Noord en Zuid. Dat nu tekent de meerwaarde van BUCH. En zo zien ze dat in Bergen, Uitgeest en Heiloo gelukkig ook. Daarbij komt dat we met ons vieren de juiste schaalgrootte hebben: niet knullig klein en ook niet chaotisch groot.
Een gelopen race?
Met de besluitvorming zal het wel goed komen, maar dan begint het natuurlijk pas: één uitvoerend ambtelijk apparaat, aangestuurd door vier couleurs lokaal, dat vergt veel tijd en wijsheid. Nogmaals, ik had liever doorgestoten naar een volledige fusie van de vier groene gemeenten tussen kaas en staal.
Gemeente.nu 5 januari 2015
Comments are closed.