Vrouwen zijn betere managers

Velen dachten het al, nu lijkt het ook bewezen: vrouwen zijn betere managers. En de volgende vijf punten laten zien waarom:

Ze nemen betere beslissingen onder druk
Aldus onderzoek van deze Business School. In een rondvraag onder 600 bestuurders bleek dat vrouwen in de raad van bestuur niet alleen leuk staan op het diversiteitsplaatje, maar dat het ook goed is voor business. Zodra er tegenstrijdige belangen speelden (goed voor de bonus, slecht voor het imago, om maar iets te noemen) bleken vrouwelijke leden eerlijker keuzes te maken. Ze namen eerder in ogenschouw hoe een bepaalde beslissing anderen zou raken: de werknemers, de investeerder, de aandeelhouders. En om tot die beslissing te komen, vroegen ze ook nog sneller anderen om hun mening – wat dan weer leidde tot een groter besef van samenwerking in het hele bedrijf.

Ze zijn meer betrokken
Volgens de Amerikaanse opiniereus Gallup dan. En die kwamen met de feiten, dus dan is het waar. De studie behelsde 2,5 miljoen ‘manager-led’ teams, in 195 verschillende landen. En ja, de verschillen waren niet levensgroot, maar toch: vrouwelijke managers bleken meer ‘betrokken’ bij het bedrijf waarvoor ze werkten dan hun mannelijke collega’s (we schrijven 41 procent tegenover 35). En nu zegt u: betrokken, mwah, modewoord, en ook Forbes geloofde het niet meteen, maar toch: het is voorstelbaar dat een stukje emotioneel commitment naar de organisatie toe een goede manier is om gemotiveerd te zijn. En te blijven. En dus productiever te zijn.

Ze huilen meer, maar dat is niet erg
In het binnenkort te verschijnen Moody Bitches zet de Amerikaanse psychiater Julie Holland onder meer uiteen hoe vrouwen – onder invloed van zaken als hormonen, hersenstructuur en sociale omgeving – eerder geneigd zijn te huilen dan mannelijke collega’s. En daar moeten we maar eens normaal over gaan doen, aldus Holland, want een huilbui is niets anders dan een uiting van frustratie of woede.
En zoals dit stukje ook al haarfijn uitlegt: uiteindelijk willen we toch dat werknemers betrokken zijn bij de organisatie, niet dan? Dan is huilen beter dan de mannelijke variant voor het uiten van emoties: een woedeuitbarsting. Tenminste, nou ja, voor de omgeving. Niet voor de vrouwen zelf, zo blijkt uit dit onderzoek, want huilen op de werkvloer is natuurlijk nog immer een enorme no-go. Zeker voor vrouwen. Maar dat is dus onzin. Potje huilen lucht op en zo krijgen we allemaal minder snel een hartaanval van al die opgekropte emoties.

Hun medewerkers presteren meer
Nou, en daar draait het toch uiteindelijk allemaal om, in dit hele managementgebeuren, aangezien het werk door anderen gedaan moet worden. Uit eerder genoemd Gallup-onderzoek bleek dat de vrouwelijke managers meer gewaardeerd werden door hun werknemers op het gebied van persoonlijke ontwikkeling, dat ze beter communiceren en betere feedback geven. Werknemers hebben bij vrouwelijke managers meer het gevoel dat er iemand is die om hun ontwikkeling geeft, die complimenten geeft, die hen steunt.
Lekker tegenstrijdig van die werknemers, dat dan weer wel, want uit onderzoek blijkt weer dat ze liever voor een mannelijke leidinggevenden werken dan voor vrouwen. Make up your mind, werknemers.

Ze hebben hun hormonen mee
Of nou ja, als we Julie Holland mogen geloven. Op het gevaar af dat iedereen nu gaat zeggen; o, tijd van de maand zeker, stelt de bestsellerauteur dat vrouwen misschien humeuriger zijn, soms, maar dat dat juist hun kracht is. En dus bindt Holland meteen maar de strijd aan met overmatig gebruik van anti-depressiva, omdat het vrouwen tegenwerkt, ook op de werkvloer.
‘SSRI’s beïnvloeden niet alleen je gedrag, maar veranderen ook hoe je je omgeving waarneemt. Als je hersenen in een ‘alles is ok’-badje ronddobberen, ga je dan nog je best doen om ergens verandering in te brengen?’ stelt Holland. Ofwel: stel vooral een vrouw aan, want die getten tenminste shit done. Neuroseksistische onzin misschien, maar doe er je voordeel mee.

Ten slotte …
… nog even dit: denk niet dat u (m/v) er bent met één vrouw in uw managementteam. Uit dit onderzoek naar de ‘Lehman sister hypothesis’ (oftewel: de ‘Als de Lehman Brothers de Lehman sisters hadden geheten was het lang zo’n bende niet geworden in de financiële wereld’-redenatie) blijkt: onzin. Vrouwen maken wel een positief verschil, maar pas bij een substantieel aantal. Dertig procent sisters, om precies te zijn.

Managementteam